Το σημερινό πρωτοσέλιδο της Libération τα λέει όλα! Η κατάσταση είναι απογοητευτική και ιδιαίτερα ανησυχητική. Δυστυχώς ο πρωθυπουργός ζει σε ένα παράλληλο σύμπαν. Επέλεξε να παίξει ρουλέτα με την τύχη της χώρας ενώ ξαφνικά θυμήθηκε τα συμφέροντα των τραπεζιτών, μεγαλοεργολάβων, μεγαλοεκδοτών, κερδοσκόπων και λοιπών νταβατζήδων οι οποίοι υποσκάπτουν το έργο του και τον εμποδίζουν να βάλει την Ελλάδα σε τροχιά ανάπτυξης. Κάτι τέτοια γουστόζικα έλεγε και ο Καραμανλής Β’ αλλά τα εξέφρασε νωρίς μέσα σε ένα ταβερνείο και για τα υπόλοιπα πέντε χρόνια της θλιβερής του διακυβέρνησης επέλεξε να τα λησμονήσει… Όπως έχω πει και παλαιότερα είχα προσωπική επαφή με τον Παπανδρέου και γνώριζα καλά τις θέσεις και τα πιστεύω του. Τον άκουσα να μιλά για την πάταξη της διαφθοράς, την πράσινη ανάπτυξη, την ηλεκτρονική διακυβέρνηση και τον σύγχρονο πατριωτισμό. Στην πορεία της τραυματικής πρωθυπουργίας του δεν κατάφερε να τιθασεύσει το ίδιο του το κόμμα, τους συνδικαλιστές, να βάλει ένα τέλος στην ατιμωρησία, να καταφέρει ένα ισχυρό χτύπημα στη διαφθορά, να κάνει ρηξικέλευθες και δυναμικές κινήσεις γενικότερα. Δεν είχε το σθένος να συγκρουστεί με τα μεγάλα συμφέροντα, δεν έπιασε τους μεγαλοφοροφυγάδες, δεν εμπέδωσε δηλαδή ένα αίσθημα κοινωνικής δικαιοσύνης. Αντιθέτως έσυρε τη χώρα σε μια βαθιά και πρωτοφανή ύφεση επιβάλλοντας ένα μίζερο καθεστώς λιτότητας και ατέρμονης μετρολαγνείας η οποία και γονάτισε τη μεσαία τάξη, δηλαδή τη ραχοκοκαλιά της πραγματικής οικονομίας. Η χώρα πλέον παραπαίει και πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο.
Ειλικρινά η απόφαση του να μπλοφάρει ή να παίξει ένα τελευταίο χαρτί με την τύχη του τόπου μας ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι! Δεν είναι δυνατόν πέντε ημέρες μετά την επίτευξη μιας οδυνηρής αλλά αναγκαίας (εδώ που φτάσαμε) συμφωνίας για την αποφυγή ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας της χώρας, να έρχεται ο πρωθυπουργός και να δυναμιτίζει την ίδια του την προσπάθεια. Είναι μια παράλογη, επικίνδυνη και άκρως τυχοδιωκτική κίνηση. Εν μέσω διαπραγμάτευσης μιας κρίσιμης συμφωνίας δε βάζεις διλήμματα. Το δημοψήφισμα θα μετατραπεί σε ψήφο διαμαρτυρίας μια αγανακτισμένης κοινωνίας. Οι ηγέτες δεν πετάνε το μπαλάκι των ευθυνών την κρίσιμη ώρα. Προχωρούν με σθένος, δεν υπολογίζουν το πολιτικό κόστος και τελικώς κρίνονται στις κάλπες. Έτσι έκανε ο Churchill, η Thatcher αλλά ακόμη και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής όταν μας έβαλε στην ΕΟΚ παρά τις αντιξοότητες και με τον κόσμο να θέλγεται τότε από τα λαϊκίστικα συνθήματα του Ανδρέα Παπανδρέου, όπως τα αλήστου μνήμης «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» και «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες». Οι ηγέτες οδηγούν δεν οδηγούνται! Ο Παπανδρέου έχει επιλέξει να γαντζωθεί στην καρέκλα και επιμένει ότι μόνο εκείνος μπορεί να «σώσει» τη χώρα από την καταστροφή. Είναι πλέον φανερό ότι έχει χαθεί η πολιτική διεύθυνση. Τι θα γίνει αν θα πέσει η κυβέρνηση δεν μπορώ να το γνωρίζω αλλά δεν ανέχομαι ως ελεύθερος και σκεπτόμενος πολίτης τα εκβιαστικά διλήμματα του τύπου «Ή εμείς ή το χάος». Το χάος το έφερε η κυβέρνηση αυτή με τις παλινωδίες, τους κουτσαβακισμούς και τη θλιβερή της ανικανότητα!
Λυπάμαι πολύ γιατί υποστήριξα με πάθος τον Παπανδρέου. Με τον καιρό η υποστήριξη έγινε ανοχή και από σήμερα και πέρα η προτροπή μου προς την κυβέρνηση είναι: Κύριοι σταματήστε τους επικίνδυνους τακτικισμούς και αναλάβετε τις ιστορικές σας ευθύνες πριν ολισθήσουμε σε μια άβυσσο χάους ή ΦΥΓΕΤΕ το συντομότερο δυνατόν. Όπως έχει πει άλλωστε και ο 33ος πρόεδρος των ΗΠΑ, Harry S. Truman: "If you can't take the heat, get out of the kitchen."
