E-mail προς το αγγλόφωνο εκπαιδευτικό περιοδικό CURRENT.

Έστειλα το παρακάτω e-mail προς το αγγλόφωνο εκπαιδευτικό περιοδικό CURRENT διαμαρτυρόμενος για μία εσφαλμένη πληροφορία που αφορούσε στη χώρα μας. Η υπεύθυνη του περιοδικού μου έστειλε απολογητικό e-mail (το οποίο μπορείτε να διαβάσετε παραπάνω) μέσα σε λίγες μόνο ώρες! Βήμα-βήμα και ο καθένας από το πόστο του ας προσπαθήσουμε να αλλάξουμε τα κακώς κείμενα. Χρειάζεται ψυχραιμία, ρεαλισμός και επιμονή. Με ιδεοληψίες, κλαψουρίσματα και συνομωσιολογικές θεωρίες δεν πάμε πουθενά!

Φανταστείτε βέβαια αντίστοιχος Βρετανός να έστελνε το ανάλογο e-mail σε ελληνικό περιοδικό διαμαρτυρόμενος για δυσφήμηση της χώρας του! Θα περίμενε απαντητικό e-mail ως τη Δευτέρα Παρουσία ενώ στα δημοσιογραφικά γραφεία του περιοδικού η επιστολή θα ήταν το θέμα της ημέρας!! Διαβάστε τα δύο e-mail messages και βγάλτε τα συμπεράσματα μόνοι σας...


Mary Glasgow Magazines CURRENT

1 December 2010


Dear Sir/Madam,

I am an English language teacher at A. Dritsa School, in Athens, Greece. I would like to complain about a gross inaccuracy contained in an article published on page 2 in your September/October 2010 CURRENT issue. The article titled "A country in crisis" refers to the spring riots in Athens and in the first paragraph it reads: "The protests turned violent, with several protestors killed in battles with police."

This is an utterly incorrect report as no protestors were killed in battles with police during the riots! Three people died as a result of a horrific bank torching. They were bank clerks and were not related to the demonstration taking place outside the bank. It was of course a horrendous and sad incident but it is also a far cry from the information you printed! It is important as educators to be careful when you report facts as you run the risk of passing on false information to the public and stirring up prejudice against the Greek people.

I would be very grateful if you corrected this erroneous information with a brief explanation in your next issue. By doing so you will prove that it was just an incorrect statement and not a malicious effort to distort the facts. After all we all strive to offer an unbiased, well-rounded, internationalist education to our kids. Thank you very much for your time and attention. I look forward to hearing from you.

Sincerely Yours,



Ioannis Vournous


I have posted two reports from the BBC and The Independent respectively that describe the aforementioned incident and verify my words.

http://news.bbc.co.uk/2/hi/8661385.stm

http://www.independent.co.uk/news/world/europe/three-dead-in-athens-riots-as-greek-crisis-sees-euro-plummet-1964489.html

Επανέρχομαι στο θέμα του λάθους από το αγγλόφωνο περιοδικό CURRENT σχετικά με τους θανάτους των άτυχων υπαλλήλων στο υποκατάστημα της Τράπεζας MARFIN, στην οδό Σταδίου, πέρσι το Μάιο. Όπως θα έχετε διαβάσει παραπάνω η υπεύθυνη του περιοδικού είχε δεσμευθεί ότι θα δημοσιευόταν διορθωτική δήλωση στο τεύχος Μαρτίου. Δυστυχώς το περιοδικό αμέλησε να δημοσιεύσει τη διόρθωση στο τεύχος του Μαρτίου και φυσικά ακολούθησε εντονότατη προσωπική διαμαρτυρία μου προς την Managing Editor του περιοδικού. Το θέμα τακτοποιήθηκε αφού στο τεύχος του Μαίου η διόρθωση δημοσιεύθηκε. Τώρα πλέον ησύχασα και πάω γι' άλλα! Ο καθένας από εμάς ας κάνει αυτό που μπορεί και αυτό που του αναλογεί! Όπως έγραψε και η συγγραφέας Πηνελόπη Δέλτα: "Αν ο καθένας σκέπτουνταν λιγότερο το άτομό του και δούλευε περισσότερο για το γενικό καλό, θα έβλεπε μια μέρα πως πάλι για τον εαυτό του δούλεψε, και πως αντί να κουτσοζεί, κατάφερε να καλοζεί..."

Επιστολή προς τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου.

Κηφισιά, 3 Νοεμβρίου 2010

Αγαπητέ κύριε πρωθυπουργέ,

Σας ευχαριστώ πολύ για την επιστολή σας, την οποία εκτιμώ ιδιαίτερα. Θα ήθελα να σας επισημάνω κάτι γιατί γνωρίζετε πλέον το πόσο σας στηρίζω και πραγματικά μάχομαι καθημερινά για την υπεράσπιση του έργου σας. Παρά ταύτα, η υποστήριξη του έργου σας από ορισμένους ενεργούς πολίτες δεν πρόκειται να λύσει τα προβλήματα. Έχουμε συζητήσει και από κοντά. Βρισκόμαστε πια σε συνθήκες πρωτοφανούς κρίσης. Επιβάλλεται να δράσετε άμεσα χτυπώντας εδώ και τώρα και με όλες σας τις δυνάμεις τη διαφθορά, η οποία υποσκάπτει και ακυρώνει καθημερινά την προσπάθειά σας. Εάν δε σπάσει το απόστημα της διαφθοράς, δε χτυπηθεί η 'βυζαντινή' γραφειοκρατία, δεν καταστεί ιδιώνυμο το αδίκημα της φοροδιαφυγής και δε σταματήσει η καχυποψία προς τα ξένα επενδυτικά κεφάλαια, τότε απλά θα σερνόμαστε σε μια διαχείρηση των προβλημάτων χωρίς κανένα φως στην άκρη του τούνελ. Για να επιτευχθούν αυτά θα πρέπει να διαμορφώσετε συνθήκες πολιτικής συναίνεσης, στο βαθμό του εφικτού, αλλά και κοινωνικής συνοχής. Χρειάζεται καλύτερος συντονισμός του κυβερνητικού έργου, ταχύτητα στη λήψη και εκτέλεση αποφάσεων, πιστή εφαρμογή των νόμων και αποτελεσματικότερη επικοινωνιακή στρατηγική.

Γνωρίζω καλά ότι επιθυμείτε να διορθώσετε τα κακώς κείμενα αλλά φοβάμαι ότι πολλοί στο ΠΑΣΟΚ δε συμμερίζονται αυτή σας την επιθυμία και δυστυχώς φαίνεται να σας οδηγούν σε στρατηγικές πόλωσης και πολιτικές μικροκομματικών συμβιβασμών σε μια περίοδο που μόνο αυτά δε χρειαζόμαστε. Σας στηρίζω αμέριστα αλλά εκφράζω τον προβληματισμό μου απέναντι σε μια κατάσταση η οποία, όπως φαίνεται, θα γίνει χειρότερη. Μπορούμε να επιτύχουμε! Όμως θα πρέπει να το θέλουμε πραγματικά όλοι και να εργαζόμαστε άοκνα και συστηματικά προς αυτή την κατεύθυνση με γνώμονα το συλλογικό συμφέρον.

Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς,



Γιάννης Βουρνούς

Ο ήρωας Κώστας Περρίκος και ο σύγχρονος πατριωτισμός.

Θα ήθελα να σας δείξω κάτι που μάλλον δεν θα έχετε διδαχθεί στο σχολείο. Πρόκειται για τη θυσία ενός σπουδαίου Έλληνα πατριώτη την εποχή της Ναζιστικής Κατοχής. Ο Κώστας Περρίκος (που καταγόταν από το νησί μου, τη Χίο) έδωσε τη ζωή του για την πατρίδα αλλά ευρισκόμενος στη φυλακή λίγη ώρα πριν εκτελεστεί μας άφησε μια παρακαταθήκη που σήμερα έχουμε δυστυχώς λησμονήσει. Λίγο πριν αφήσει την τελευταία του πνοή ευχήθηκε "να σταματήσουν οι πόλεμοι, να ευημερήσουν όλοι οι άνθρωποι, να ενωθούν τα κράτη της Ευρώπης, να ειρηνεύσει και να ευτυχίσει ο κόσμος" ενώ επίσης έγραψε ότι "θα ήθελα το αίμα μου να μην μας χωρίσει αλλά να μας ενώσει στο μέλλον με τους σημερινούς αντιπάλους." Αυτό φίλοι μου λέγεται σύγχρονος πατριωτισμός! Αυτά γράφτηκαν το 1943 μέσα στη δίνη ενός αδυσώπητου Παγκοσμίου Πολέμου!

Πρέπει να καταλάβουμε λοιπόν ότι μόνο με τη συνεργασία και τη συμφιλίωση των κρατών και των λαών μπορούμε να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο αύριο. Να σημειώσω ότι υπάρχει μια μικρή προτομή του ήρωα στη γωνία Γλάδστωνος και Πατησίων η οποία κατά τη διάρκεια των θλιβερών επεισοδίων του Δεκέμβρη του 2008 βανδαλίστηκε αφού κάποιοι θερμοκέφαλοι καταστροφείς θεώρησαν, επειδή ο Κώστας Περρίκος απεικονιζόταν με στρατιωτική περιβολή, ότι αποτελεί σύμβολο οπισθοδρόμησης και συντήρησης. Και αυτό συνέβη γιατί το εκπαιδευτικό μας σύστημα βρίσκεται ακόμη παγιδευμένο ανάμεσα στις Συμπληγάδες Πέτρες των εθνοφυλετικών ιδεοληψιών από τη μία και των ψεύδο-επαναστατικών θεωριών από την άλλη. Διαβάστε το κείμενο. Αξίζει την προσοχή σας.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_1_26/09/2010_416210

Το πρόβλημα της νέο-Ελληνικής νοοτροπίας και η οικονομική κρίση.

Τελευταία βιώνουμε μια πραγματικότητα όπου η χώρα μας βρίσκεται στο έλεος μίας πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης. Ακούμε σε πολλές συζητήσεις ότι ο τόπος πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, ότι η άγρια λιτότητα που μας έχει επιβληθεί θα διαρκέσει μια δεκαετία με αποτέλεσμα τη συμπίεση της μεσαίας τάξης προς τα κάτω και την εξαθλίωση των χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων. Η Ελλάδα των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 ξεθώριασε και έξι χρόνια μετά την επιτυχημένη διοργάνωση του κορυφαίου αθλητικού γεγονότος στον πλανήτη, η χώρα μας είναι πια στο χείλος του γκρεμού. Το αξιακό μας σύστημα καταρρέει ενώ αναδεικνύονται όλες οι στρεβλώσεις και οι αδυναμίες ενός δυσκίνητου κράτους. Η περήφανη Ελλάδα μας βιώνει ξαφνικά έναν εφιάλτη μετά το όνειρο του 2004…

Ασφαλώς έγιναν πολλά κακά μέσα σε αυτά τα έξι χρόνια. Ποιος δε θυμάται τα απίστευτα σκάνδαλα, τις εγκληματικές πυρκαγιές, τα στενόμυαλα βέτο, τη διόγκωση του χρέους από 180 δις ευρώ σε 300, τον σκανδαλώδη νέο-πλουτισμό, την παντελή αποσάθρωση του κοινωνικού ιστού και φυσικά την άτακτη παράδοση της εξουσίας όταν η χώρα έφτασε στο χείλος της καταστροφής. Ασφαλώς και με βρίσκει σύμφωνο η εκτίμηση ότι τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα και ότι βρισκόμαστε στο χειρότερο δυνατό σημείο από τη μεταπολίτευση και μετά. Είναι σαφές ότι το πολιτικό μας σύστημα ή καλύτερα το αξιακό μας σύστημα, βρίσκεται στα πρόθυρα της ηθικής κατάπτωσης. Η έννοια της συλλογικής προσπάθειας έχει πάει περίπατο και ο καθένας προσπαθεί να επιβιώσει μέσα σε μια ζούγκλα! Όμως εδώ θα πρέπει να είμαστε λίγο προσεκτικοί στην εκτίμηση της σημερινής κατάστασης. Θεωρούμε ότι η κρίση είναι αυτή που έφερε την Ελλάδα κοντά στην καταστροφή. Η άποψή μου είναι ότι η κρίση είναι απλώς το κερασάκι στην τούρτα!

Διδάσκω Ιστορία και Αγγλική γλώσσα από το 1996 που επέστρεψα από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Από την πρώτη κιόλας μέρα που μπήκα στην τάξη η συζήτηση με τους φοιτητές μου περιεστράφη γύρω από μια σύγκριση των Ηνωμένων Πολιτειών με την Ελλάδα. Γρήγορα η συζήτηση άναψε και πολλοί άρχισαν να μέμφονται τις Ηνωμένες Πολιτείες για την έλλειψη ιστορικού βάθους και τον εφήμερο τρόπο ζωής. Έριξα μια γρήγορη ματιά στο φοιτητικό κοινό και παρατήρησα ότι η πλειονότητα φορούσε αμερικανικές μάρκες ενώ όταν ρώτησα που πηγαίνουν συνήθως για καφέ μου απάντησαν στα McDonald’s (τότε ήταν πολύ της μόδας, όπως είναι τώρα τα επίσης αμερικανικά Starbucks). Επιπροσθέτως, όταν έκανα δυο-τρεις βασικές ερωτήσεις Ελληνικής Ιστορίας και κουλτούρας δεν έλαβα παρά μισόλογα και γενικόλογες αναφορές. Φυσικά η προκατάληψη δεν άφησε τους περισσότερους να αντιληφθούν ότι ουσιαστικά μιμούνταν ακριβώς αυτό το οποίο μέμφονταν!

Η εθνική υπερηφάνεια και η χαλύβδωση της εθνικής συνείδησης μέσω της διδασκαλίας της Ιστορίας στα σχολεία έχει δημιουργήσει μία αρτηριοσκληρωτική νοοτροπία που δύσκολα αντιλαμβάνεται τις αλλαγές στο παγκόσμιο στερέωμα. Η ανοχή μας στη διαφορετικότητα και την πολυπολιτισμικότητα είναι πολύ χαμηλή ενώ αδυνατούμε να κατανοήσουμε ότι η χώρα μας είναι μέρος αυτού του κόσμου και όχι το κέντρο του κόσμου! Τι έχει αλλάξει λοιπόν τα τελευταία χρόνια;

Είχαμε ποτέ ένα κράτος που να προάγει την ισονομία, τη συμμετοχική δημοκρατία, το σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα, τη συμπόνοια και το σεβασμό στους ανθρώπους με κινητικά προβλήματα, την ανεξιθρησκεία, την ανοχή στη διαφορετικότητα, την περιβαλλοντική συνείδηση, τις αρετές της άμιλλας και της αμοιβαιότητας, την αξιοκρατία, την ευθυκρισία;

Από την άλλη μεριά είχαμε ποτέ ένα καλό και ενάρετο λαό που δε φταίει σχεδόν για τίποτα και επιρρίπτει μονίμως τις ευθύνες για όλα τα δεινά του τόπου στην ανεπάρκεια του πολιτικού μας συστήµατος; Για παράδειγμα έχουμε σταματήσει να καπνίζουμε όπου γουστάρουμε, να σταθμεύουμε στις διαβάσεις για τα άτομα με κινητικά προβλήματα, να μην παραβιάζουμε τα STOP και τις διαβάσεις των πεζών, να μη φουσκώνουμε τα μυαλά των παιδιών μας με εθνοφυλετικές ιδεοληψίες, ρατσιστικά σύνδρομα και συνωμοσιολογικές θεωρίες; Σεβόμαστε τα γηρατειά, σκουπίζουμε το πεζοδρόμιο έξω απ'την πόρτα μας, ανακυκλώνουμε, προάγουμε τον εθελοντισμό, δεχόμαστε την αξιολόγηση καθηγητών στα πανεπιστήμια; Έχουμε αληθινά ανοίξει τα μυαλά μας στις προκλήσεις της σύγχρονης κοινωνίας;

Θα μου επιτρέψετε να πω ότι δυστυχώς τίποτε από αυτά δεν έχει συμβεί σε τέτοιο βαθμό ώστε να μιλάμε για αλλαγή νοοτροπίας. Δεν πιστεύω λοιπόν ότι μας ήρθε η κρίση στο κεφάλι. Η κρίση ήταν πάντα εκεί και βασίλευε ανενόχλητη απλώς βρισκόταν κάτω από το χαλί και δεν επιθυμούσαμε ποτέ να ακούμε γι’αυτήν. Όσο δε μας επηρέαζε προσωπικά, όσο ήταν πρόβλημα των άλλων και όχι δικό μας δεν είχε καμία σημασία για εμάς!

Έχω ταξιδέψει αρκετά στην Ευρώπη και την Αμερική και έχω διαμείνει για ένα μακρό χρονικό διάστημα στην Αγγλία και την Αμερική. Δεν πιστεύω ότι αυτές οι χώρες κατοικούνται από ενάρετους ανθρώπους οι οποίοι ζουν παραδεισένια και έχουν την καλύτερη δυνατή συμπεριφορά. Υπάρχει όμως μια σημαντικότατη διαφορά με τη χώρα μας. Στις χώρες αυτές συναντάμε την πιστή εφαρμογή του νόμου, την απαρέκκλιτη λογοδοσία και το σεβασμό στους θεσμούς του κράτους. Μέσω μιας πολυετούς, συνεχούς και συντονισμένης οικοδόμησης των θεσμών με έμφαση στην εκπαίδευση, την πολιτική αγωγή και την έρευνα κατάφεραν να διαμορφώσουν τη συνείδηση ενός ενεργού πολίτη, ενός πολίτη που δεν δρα αποκλειστικά και μόνο με γνώμονα το ατομικό του συμφέρον αντιλαμβανόμενος τον εαυτό του ως νησίδα. Έχει καλλιεργηθεί συστηματικά ο σεβασμός στους νόμους του κράτους και η συλλογική προσπάθεια που ξεκινά από τη γειτονιά. Ο Αμερικανός πολίτης, για παράδειγμα, όταν λέει: I am a law-abiding, tax-paying citizen (Είμαι νομοταγής πολίτης και πληρώνω τους φόρους μου) το εννοεί, είναι περήφανος γι’αυτό αλλά περιμένει και τα αντίστοιχα ανταποδοτικά οφέλη από το κράτος του ή την πολιτεία του εν προκειμένω. Ο Βρετανός πολίτης είναι με διαφορά ο πρώτος πολίτης στον κόσμο σε φιλανθρωπική δράση και χρηματικές συνεισφορές για μια σειρά από αγαθοεργίες (charity work). Πολλοί Ολλανδοί γονείς κάνουν περιπολίες σε εθελοντική βάση, με βάρδιες, στη γειτονιά τους (community watch), βοηθώντας έτσι το έργο της αστυνομίας. Για τους Γερμανούς η ανακύκλωση είναι θρησκεία ενώ στο Βέλγιο η δημόσια διοίκηση λειτουργεί ομαλά παρόλο που δεν έχει σχηματιστεί κυβέρνηση εδώ και τρεις μήνες!

Τι από αυτά γίνεται ή γινόταν στη χώρα μας; Πότε συμπεριφερθήκαμε συλλογικά; Πότε υπήρξε στην ελληνική κοινωνία συνοχή και συναίνεση σε οποιοδήποτε επίπεδο; Υπήρξε ποτέ πολιτική συναίνεση; Εδώ τώρα που βρισκόμαστε σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη καμπή το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης κατεβαίνει στις αυτοδιοικητικές εκλογές με σημαία την αντίσταση στο μνημόνιο. Όλοι κατηγορούν όλους. Ακούω ανθρώπους να λένε ότι ο τρόπος ζωής του νέο-Έλληνα είναι κατακριτέος ενώ οι ίδιοι είναι κυριολεκτικά πνιγμένοι στα χρέη! Και βέβαια ο πατριωτισμός περισσεύει… Είμαστε θεματοφύλακες της Ελληνικότητας που με τη βία η τρόϊκα έρχεται να αλώσει. Η παγκοσμιοποίηση, οι Εβραιο-Αμερικανοί τραπεζίτες με τα τοκογλυφικά παιχνίδια τους, και φυσικά ο Παπανδρέου - πάντα ο Παπανδρέου - είναι εδώ για να μας αφελληνίσουν, να μας ξεπουλήσουν, να αλλοιώσουν την πολιτισμική μας ταυτότητα. Κάποιος πάντα φταίει, εκτός από εμάς. Χρόνια ολόκληρα στιγματίζω το νέο-ελληνικό μοντέλο ζωής και σκέψης και να που χρειάστηκε να αισθανθούμε την απειλή στις πύλες του Καπιτωλίου ώστε να καταλάβουμε ότι αυτό το μοντέλο έχει πλέον χρεωκοπήσει. Έχει χρεωκοπήσει όχι μόνο οικονομικά ή πολιτικά αλλά πάνω απ'όλα ηθικά και πνευματικά! Εγώ λοιπόν πιστεύω ότι υπάρχει περισσότερο δημοκρατικό έλλειμα σε αυτή τη χώρα παρά δημοσιονομικό. Αν η πολιτεία έδινε το καλό παράδειγμα αλλά και οι πολίτες της συναινούσαν σε μια προσπάθεια πραγματικής ανόρθωσης, πιστεύω ότι θα βγαίναμε για πάντα από αυτό το φαύλο κύκλο της μιζέριας και της παρακμής των αξιών. Πρέπει λοιπόν να αποτρέψουμε πάση θυσία τον κίνδυνο μετάβασης σ' έναν παρακμιακό, μίζερο, εθνοφυλετικά κομπλεξικό και φοβικό τρόπο ζωής.

Παράλληλα όμως πιστεύω ότι η τελευταία μας ελπίδα για μια αργή ασφαλώς αλλά αποτελεσματική σε βάθος χρόνου αναστροφή, είναι ο σημερινός πρωθυπουργός. Ο Γιώργος Παπανδρέου μάχεται για τα ιδανικά του σύγχρονου πατριωτισμού, της ευρωπαϊκής συναδέλφωσης και της παγκόσμιας συνεννόησης πάντα μέσα στα πλαίσια μιας ρεαλιστικής πλατφόρμας αρχών. Σίγουρα είναι απελπιστικά μόνος πολλές φορές. Μοιάζει σαν ένας Δον Κιχώτης που παλεύει με τους ανεμόμυλους. Είναι όμως αξιοθαύμαστο το σθένος με το οποίο αντιμετωπίζει την κατάσταση την οποία παρέλαβε. Δυστυχώς έχει απέναντί του σχεδόν τους πάντες. Πολλά από τα ευρωπαϊκά κράτη που είναι εξοργισμένα και απογοητευμένα με τα ψέμματα της Ελλάδας, τα χαμηλά και μεσαία κοινωνικά στρώματα τα οποία καλούνται να πληρώσουν τα σπασμένα, τα αντίπαλα πολιτικά κόμματα, ακόμη και μέλη από το ίδιο του το κόμμα που τον θεωρούν ξένο σώμα. Η αποστολή του είναι τρομερά δύσκολη αφού καλείται να σπάσει ένα απόστημα γεμάτο σαθρές δομές και στρεβλές πρακτικές οι οποίες έχουν ενσωματωθεί στην καθημερινή λειτουργία του κράτους. Ας ελπίσουμε ότι θα τα καταφέρει αλλά θα πρέπει κι εμείς να βοηθήσουμε προς αυτή την κατεύθυνση!

Οι έννοιες του εθελοντισμού, του σύγχρονου πατριωτισμού και της κοινωνίας των πολιτών είναι σημαντικές ώστε να μπορέσουν τα παιδιά - οι αυριανοί πολίτες - να κατανοήσουν και να κάνουν κτήμα τους την κοινή κληρονομιά για ζητήματα όπως το περιβάλλον, την πολυδιάστατη εκπαίδευση, την κοινωνική δικαιοσύνη, τα ανθρώπινα δικαιώματα, το δημοκρατικό πολίτευμα, τις παγκόσμιες αξίες. Είναι ώρα ΕΥΘΥΝΗΣ για όλους μας. Ας αφήσουμε τις διαχωριστικές γραμμές τώρα που η φωτιά εξαπλώνεται και ας κάνουμε μια προσπάθεια να στηρίξουμε τον πρωθυπουργό στο δύσκολο έργο του. Μετά ο καθένας ας κάνει το λογαριασμό του. Τώρα όμως δεν είναι ώρα για μικροκομματισμούς και λαϊκά δικαστήρια. Είναι η μητέρα όλων των μαχών για τη χώρα μας και χρειάζεται να είμαστε ΕΝΩΜΕΝΟΙ! Αυτό πιστεύω και το πιστεύω βαθιά!

The Greek financial crisis: A mini analysis.

I would like to offer my perspective on the Greek financial crisis in a few lines.

Greece’s financial woes have deep causes. For years this country lived beyond its means relying on European subsidies and goodwill. Corruption is rampant and coupled with a bloated public sector you can easily figure out why our economy is neither productive nor competitive. Most weaknesses in our political system are inbred and there is an urgent need for sweeping institutional reform.

We were also very unlucky. Germany’s procrastination (understandable up to a point) was catastrophic for us as it only exacerbated the economic crisis and left Greece begging for a bail-out under very unfavorable terms.

The European dream of political unity is fading and it seems that a monetary union that lacks the drive for a political and economic union will bring upon further instability. Another crucial factor has been the inability of the ECB to enforce fiscal discipline to the debt-ridden countries of the south (plus Ireland).

In this vortex of political and economic problems Greece found itself exposed to speculative attacks as well. Structural weaknesses came to the surface very quickly and so my country reached the brink of the abyss…

Things are very bad and no one can tell what will happen to us during the next years. I am not at all sure whether we will be able to extricate ourselves from this imbroglio. By 2014 the relationship between public debt and GDP will have reached a staggering 149%. As of now it stands at 119%. The only way to save Greece from bankruptcy is to reduce an enormous budget deficit that currently stands at 13.7% to less than 3% in three years! Is that possible? I really can’t tell given the fact that there is no political consensus (the largest Opposition party has voted against the urgent and harsh government measures partly dictated by the EU and the IMF) and no social cohesion (strikes paralyze the country every other day and a recent opinion poll indicated that 61% of Greeks opposed the decision to ask for the EU-IMF package).

Real and lasting change can only take place if all parties and citizens realize the gravity of the situation we are in and come together as ONE! Our Prime Minister, George Papandreou, has a mandate to change things despite the insurmountable obstacles that lie ahead. We have to help him do that for the sake of the country. We are in the midst of the worst, post-war economic crisis. The future of an entire generation is at stake. We all have to work together and let's hope that Papandreou will pull the country through.

I firmly believe that George Papandreou is incorruptible and he must succeed because the alternative scenario would be simply unthinkable! In any case, my point is that we, as Greek people, must also assume our responsibilities and do our best to change our mentality. We must now look ahead.

Anti-Americanism in Greece: A few thoughts.

Anti-Americanism has been a part of Europe’s cultural identity for 50 years and longer. America’s frequent unilateralism and unfettered support of Israel constitute some of the grievances and concerns from countries around the world that could justify this political phenomenon.

Lately though it has evolved into a cultural bias. Europeans resent America’s ‘cultural imperialism’ and want some respect and some reassurance that they will be treated as allies and partners rather than as satellites. The French, in particular, regard Americanisation as globalisation.

In Greece there is resentment for past frequent American intervention in our political affairs (the US role in the military junta of 1967 and the Turkish occupation of Cyprus in 1974). Traditionally the Left was critical of the United States and its methods. The dissolution of the Soviet Union was a blow to the political ideology of the Left, with additional resurgence of strong anti-Americanism in Greece. But today’s anti-American hysteria from the Left, the Right, the Church and the Mass Media cannot be rationally explained.

In Greece almost everybody instantly acclaimed the 9/11 catastrophe as a well-deserved punishment. The former Head of the Greek Church, the late Archbishop Christodoulos, as well as the General Secretary of the Greek Communist Party, Aleka Papariga, speaking before large audiences exclaimed angrily that the US reaped what they sowed. The attacks were a justified retaliation for the evil done by the United States throughout the world. The Greek Right followed suit with equally vitriolic statements. There are of course some explanations why the Greek Right along with the Church attack the US with such anger. The anti-Americanism of the Right revolves around issues of national identity preservation and conspiracy theory conviction. Unable to develop an alternative ideological platform to combat the simplistic, anti-imperialist slogans of the Left, many Greek conservatives rallied behind the Orthodox Church to blame the Americans for purposefully subverting all indigenous culture in their unstoppable drive for globalisation. The Mass Media too exert a strong and decisive negative influence on public opinion polls. People’s willingness to be misinformed is almost incomprehensible! The truth is that reliable information on the United States has always been easy to obtain.

Pure anti-Americanism (the kind of anti-Americanism that exists in Greece) means a loathing and hatred of all things, and people, American. Anti-Americanism in Greece is designed to demonise the United States as a whole, to portray it as morally equivalent to the Islamic terrorism. These feelings and ideas are prevalent in my country.