Το λάθος του κ. Παπανδρέου.

Ο κ. Παπανδρέου (και οι σύμβουλοί του) έχουν κάνει ένα βασικό λάθος στο χειρισμό αυτής της κρίσης. Επισείουν τον κώδωνα του κινδύνου χρεοκοπίας της χώρας σε κάθε τους βήμα. Το έκαναν πριν τις Νομαρχιακές Εκλογές, το έκαναν με την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου, το κάνουν και τώρα όμως ο κόσμος δε βλέπει παράλληλα με τις απειλές (εμείς ή το χάος) να αλλάζει κάτι. Το αντίθετο μάλιστα. Κάθε φορά πάμε και χειρότερα με την κυβέρνηση συνεχώς να διστάζει και να κωλυσιεργεί δημιουργώντας πλέον ένα εκρηκτικό κλίμα αβεβαιότητας, δυσθυμίας, αδιεξόδου και απελπισίας. Παράλληλα η πολιτική διαπραγμάτευση που άκομψα επιχείρησαν μετά την απότομη διακοπή των συνομιλιών με την τρόικα έφερε χειρότερα αποτελέσματα. Είναι παράλογο και ανόητο να επιχειρείς επικίνδυνους ελιγμούς στην άκρη του γκρεμού! Αυτό το παιχνίδι σώστε μας ή σας παίρνουμε στον πάτο μαζί μας θα καταλήξει σαν το μύθο του Αισώπου με τον ψεύτη βοσκό και τα πρόβατα.

Το αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι ένας πρωθυπουργός να ανεβαίνει στη ΔΕΘ και να χρειάζεται τη συνδρομή 7000 αστυνομικών, ενός τεράστιου σιδερένιου φράχτη και ενός οχήματος που εκτοξεύει νερό με πίεση ώστε να πάει να βγάλει ένα λόγο. Ο κ. Παπανδρέου πέτυχε το ακατόρθωτο. Ξόδεψε ένα τεράστιο πολιτικό κεφάλαιο γεμάτο προσδοκίες χωρίς να κάνει τίποτα. Μάλιστα κατάφερε να στρέψει τους πάντες εναντίον του δίχως όμως να προβεί στις τομές που έπρεπε. Το αντίθετο μάλιστα. Πήρε άδικα και υφεσιακά μέτρα που βύθισαν την πραγματική οικονομία. Δεν είχε το σθένος να συγκρουστεί με τα μεγάλα συμφέροντα, δεν έπιασε τους μεγαλο-φοροφυγάδες, δεν εμπέδωσε δηλαδή ένα αίσθημα κοινωνικής δικαιοσύνης, δεν τιθάσευσε τη γάγγραινα του δημοσίου, δεν έσπασε το απόστημα της διαφθοράς, δε συμμάζεψε τα έσοδα, δεν, δεν... Αντιθέτως τα έβαλε με τις γιαγάδες και τους μαγαζάτορες!

Γενικώς, δεν ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις του ρόλου του όπως και πολλοί προκάτοχοί του. Πίστεψε ότι με τις κατάλληλες κινήσεις στη διεθνή διπλωματική σκακιέρα θα έσωζε την παρτίδα. Ο ιδεαλισμός του ήταν τελικώς εκτός τόπου και χρόνου. Τον κατάπιε η Λερναία Ύδρα που λέγεται ελληνικό κατεστημένο και τώρα πια παραπαίει. Μπορεί να είχε καλές προθέσεις το αποτέλεσμα όμως τον διαψεύδει πανηγυρικά. Το χειρότερο είναι ότι στη ΔΕΘ θα κινδυνολογήσει για άλλη μια φορά ενώ θα μιλήσει και πάλι για πατριωτικό καθήκον και σύγκρουση με τα οργανωμένα συμφέροντα. Η κυβέρνηση έχει τεράστια ευθύνη και δυστυχώς ούτε η αξιωματική αντιπολίτευση έχει συναίσθηση του ρόλου που σύντομα θα κληθεί να αναλάβει ενώ βλέποντας τις δημοσκοπήσεις να την ευνοούν, χαϊδεύει συνεχώς αυτιά. Σε τι τόπο προσβλέπει άραγε να κυβερνήσει ο κ. Σαμαράς; Πάνω σε πλήθος ερειπίων;