Τον τελευταίο καιρό έχει φωλιάσει στις καρδιές μας η απελπισία, η ανασφάλεια, το τυφλό μίσος και η αγανάκτηση. Η χώρα μας βρίσκεται εδώ και αρκετό καιρό στο μάτι του κυκλώνα ενώ τα όνειρα μιας ολόκληρης γενιάς απειλούνται με εξαφάνιση. Κάθε γενιά κάνει δειλά-δειλά μια πιο ψύχραιμη αποτίμηση των πραγμάτων ενώ ορισμένοι ξεκίνησαν και μια ενδοσκόπηση μήπως και εντοπίσουν τη ρίζα του κακού. Φταίνε οι πολιτικοί, οι Γερμανοί, η κοινωνία, ή ακόμη και η κακή μας μοίρα; Τα έχουμε ακούσει όλα πια. Η γενιά των παππούδων και των πατεράδων μας, αν και μαθημένη στα δύσκολα, αδυνατεί να προσαρμοστεί σε τόσο βίαιες και οριζόντιες περικοπές στις συντάξεις και το εισόδημά της αντίστοιχα. H δική μου η γενιά βρίσκεται κάπου στη μέση και αποζητά απεγνωσμένα μια πυξίδα, ενώ η γενιά των μαθητών μου θα είναι εκείνη που θα βιώσει τη λεγόμενη «εσωτερική υποτίμηση» καλά στο πετσί της αφού όταν οι ζωηροί και γεμάτοι όνειρα δεκαεξάρηδες βγουν στην αγορά εργασίας ο κόπος τους θα αποτιμάται σε μισθούς Κροατίας στην καλύτερη των περιπτώσεων.
Τι έγινε; Πως φτάσαμε εδώ; Ποιος φταίει; Δε θα κάνω παρά μια επιδερμική αναφορά αφού όσοι με διαβάζετε γνωρίζετε πολύ καλά τις απόψεις μου για το θέμα αυτό. Πληρώνουμε αμαρτίες και εγκληματικά λάθη του παρελθόντος. Βαριές παραλήψεις, ασύδοτη πολιτική, έλλειψη λογοδοσίας και ολοκληρωτική απαξίωση θεσμών και αξιών είναι μερικές από τις αιτίες που έριξαν το καράβι σε ξέρα. Η κοινωνία μας είναι εντελώς αποκομμένη από τη σύγχρονη πραγματικότητα. Ζούμε σε μια απίστευτη νιρβάνα εθνικο-θρησκευτικού τύπου, βαυκαλιζόμαστε μονίμως με στρεβλά ιδεολογήματα και περασμένα μεγαλεία, αρνούμαστε την πρόοδο και την εξέλιξη, δαιμονοποιούμε τη διαφορετικότητα ενώ πιστεύουμε βαθιά μέσα μας ότι είμαστε φορείς ενός μοναδικού και ανώτερου πολιτισμού για τον οποίον όμως ελάχιστα πράγματα γνωρίζουμε και ακόμη πιο λίγα πράττουμε ώστε να καταστούμε αντάξιοι πρεσβευτές του στο παγκόσμιο στερέωμα.
Οι πολιτικοί μας αποτελούν και αυτοί μια ψηφίδα σε ένα απαρχαιωμένο και τραγικά ασυντήρητο μωσαϊκό που λέγεται ελληνική κοινωνία. Εμείς τους ψηφίζουμε και από αυτούς περιμένουμε να μας «βολέψουν» κάπου. Ξέρω πολύ κόσμο που αμπελοφιλοσοφεί αδιακρίτως και αποζητά μετ'επιτάσεως την ολοκληρωτική αποδόμηση του πολιτικού μας συστήματος, την ίδια ώρα που (ακόμη και τώρα) τρέχει σε βουλευτικά γραφεία και αφήνει βιογραφικά για μια δουλίτσα. Είναι πραγματικά απίστευτο το πόσο όλοι διατείνονται ότι επιθυμούν την αλλαγή αλλά όταν αυτή τους χτυπήσει την πόρτα εκείνοι όχι μόνο την κρατούν πεισματικά κλειστή αλλά φωνάζουν και από μέσα: «Δώσαμε, δώσαμε».
Όπως έχω γράψει και παλαιότερα μια κοινωνία αλλάζει συντεταγμένα, με συντονισμένα βήματα ή άλματα προόδου, υγιούς ανταγωνισμού, άμιλλας, καλλιέργειας του ομαδικού πνεύματος και της πολιτικής αγωγής, προάσπισης των αρχών και αξιών και προώθησης του εθελοντισμού, μεταξύ άλλων. Τίποτε από αυτά δεν υπάρχει στο δικό μας αξιακό σύστημα. Η Παιδεία μας, αυτό το παρωχημένο συνονθύλευμα εθνοφυλετικού κομπλεξισμού, αποστεωμένης γνώσης και οπισθοδρομικής προσέγγισης θεμάτων που απασχολούν τις σύγχρονες κοινωνίες, έχει «καταδικάσει» πολλές γενιές Ελλήνων που επέλεξαν να παραμείνουν στη χώρα τους ώστε να προσφέρουν.
Άλλωστε η βλακεία βασιλεύει στον τόπο μας. Φουσκώνουμε σαν τα παγώνια ενώ παράλληλα απλώνουμε με χαρακτηριστική άνεση το χέρι μας ως άθλιοι επαίτες. Γελοίο θέαμα ενός λαού-φολκλόρ που αποδέχτηκε τη μοίρα του κομπάρσου-καραγκιόζη και καλόμαθε στην παγαποντιά και τη λαμογιά. Τώρα ψάχνει και πάλι «Μεσσίες» να τον σώσουν! Θυμηθείτε αυτό που θα σας πω. Στις επερχόμενες εκλογές Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ θα πιάσουν ένα 35% παρά την απίστευτη φθορά που φαίνεται να έχουν υποστεί. Στην απέναντι όχθη θα έχουμε έναν ποικιλόχρωμο τραγέλαφο που θα αποτελείται από ακρο-δεξιά και ακρο-αριστερά «απόβλητα» τα οποία θα προβάλλουν ως μόνη εναλλακτική λύση για την έξοδό μας από την κρίση το ΟΧΙ του Μεταξά και την άτακτη χρεοκοπία. Το λεγόμενο αντι-μνημονιακό μπλοκ γραφικών φασιστο-τσολιάδων και γιαλαντζί αριστερο-πατριωτών θα είναι η απάντηση στο κατεστημένο. Δεν είμαστε απλά εγκλωβισμένοι, είμαστε ολοκληρωτικά χαμένοι σε μια διελκυστίνδα μεταξύ κυνισμού και χάους.
Γι'αυτό λοιπόν θα κάνω και πάλι μια εκτίμηση-πρόβλεψη και μια παραίνεση ιδιαίτερα προς τους νέους. ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΙΠΟΤΕ ΑΠΟΛΥΤΩΣ! Δεν υπάρχει η παραμικρή ελπίδα για αναστροφή ούτε καν δια της βίας. Έχω πει επανειλημμένως ότι όταν πιάσεις πάτο δε σημαίνει απαραίτητα ότι θα αρχίσεις να ανεβαίνεις κιόλας. Μπορεί να μείνεις εκεί για πάντα. Και εμείς δεν έχουμε πιάσει ακόμη πάτο. Θα πάμε πολλά χρόνια πίσω ενώ θα υποβαλλόμαστε σε μια ατέρμονη μετρολαγνεία η οποία και θα αφανίσει σταδιακά τη μεσαία τάξη. Βέβαια οι αντοχές της κοινωνίας είναι λίγες οπότε θα κινούμαστε διαρκώς μεταξύ περιστασιακών, αστικών μίνι-εξεγέρσεων και πλήρους αποχαύνωσης και μοιρολατρείας. Η μαύρη οικονομία, η διαφθορά και οι ανισότητες θα γιγαντωθούν και φυσικά θα την πληρώνουν πάντα οι έντιμοι και τα κορόιδα! Αυτή θα είναι η εξέλιξη για την επόμενη δεκαετία χωρίς να αποκλείω και το ατυχές συμβάν της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας και βίαιης επιστροφής στην Αλβανία του '50!!
Μπορώ να γράφω για ώρες αλλά θα σταματήσω εδώ και θα προχωρήσω στην παραίνεσή μου προς τα νέα παιδιά. Παιδιά, αργά ή γρήγορα ΠΡΕΠΕΙ να βγείτε από τα στενά όρια της πατρίδας μας και να σπουδάσετε σε χώρες όπου η παιδεία βρίσκεται αστρονομικές αποστάσεις μακριά τόσο σε περιεχόμενο και εκπαιδευτική μεθοδολογία όσο και σε τεχνολογική πρόοδο! Δεν υπάρχει άλλη αξιόπιστη λύση γι’αυτή τη γενιά παρά μόνον η «εκπαιδευτική» μετανάστευση. Με όποιον τρόπο και μέσο πριν τα πράγματα γίνουν ακόμη πιο δύσκολα. Θα πρέπει να εργαστείτε σκληρά και να φύγετε για πτυχίο ή Master και αν οι γονείς σας δε διαθέτουν τους απαραίτητους πόρους τότε θα πρέπει να επιδιώξετε φοιτητικό δάνειο ή υποτροφία. Τίποτε δε θα δίνεται στο πιάτο πια! Βίαια και απότομα ξυπνήσαμε σε μια δυστοπία και αναρωτιόμαστε αν είναι πραγματικότητα ή βλέπουμε εφιάλτη. Και τις γραφικότητες τύπου «να μείνεις εδώ να βοηθήσεις την πατρίδα σου» τις αφήνω ασχολίαστες. Οι νέοι αγωνιστές του '21 δίνουν συμβουλές από τις «επάλξεις» του διαδικτύου και της αιώνιας φοιτητικής ζωής! Έλεος!
Τώρα είναι η ώρα της μεγάλης προσπάθειας για κάτι καλύτερο. Και αφού δεν μπορούμε να το επινοήσουμε ας το αντιγράψουμε σωστά. Ας δούμε πως το έκαναν κάποιοι άλλοι αποτελεσματικότερα και ας το ακολουθήσουμε. Δεν πληγώνεται έτσι η εθνική μας υπερηφάνεια. Πληγώνεται όταν παρκάρουμε το θηριώδες Jeep μας πάνω στη ράμπα για τα άτομα με κινητικά προβλήματα και όταν βρεθεί κάποιος να μας κάνει παρατήρηση τον λοιδορούμε χυδαία ή στην καλύτερη των περιπτώσεων τον ειρωνευόμαστε λέγοντας το κλασικό: «Ε, κόψε μου μια κλήση ρε». Φύγετε λοιπόν όπως θα κάνει ένας παλιός μαθητής και καλός μου φίλος ο οποίος τελείωσε τσακ-μπαμ την ΑΣΟΕΕ και φεύγει το Σεπτέμβριο με πλήρη υποτροφία για το περίφημο Columbia University, στη Νέα Υόρκη, χωρίς να χρειαστεί οι γονείς του να δώσουν ένα ευρώ για τις σπουδές του. ΔΕΝ επινοώ σενάρια! Όπως βλέπετε σας αναφέρω πραγματικές καταστάσεις που ζω καθημερινά.
Ας αφήσουμε λοιπόν τα κηρύγματα μίσους, τις συνωμοσιολογικές θεωρίες, τον Σόρος, τους Εβραίους, τη Merkel, τα Μολών Λαβέ και τις πάσης φύσεως δικαιολογίες οι οποίες μας κρατούν καθηλωμένους στον αποπνικτικό μας βάλτο και ας κάνουμε την υπέρβαση. Ας δούμε τα μαύρα χάλια μας κατάματα αλλά αντί να πέσουμε στα πατώματα, να μοιρολογούμε και να καταριόμαστε, ας προσπαθήσουμε με ακόμη περισσότερη θέληση για το καλύτερο. Χρειάζεται όμως να κάνουμε την αυτοκριτική μας, να ομονοήσουμε, να βάλουμε ένα ρεαλιστικό πλάνο, να εργαστούμε σκληρά και να κυνηγήσουμε τα όνειρά μας με πάθος! Με ευθυκρισία αλλά και με ζήλο, με ρεαλισμό αλλά και με ονειροπόληση, με αποφασιστικότητα αλλά και με σύνεση να κάνουμε επιτέλους ένα βήμα προς την κατεύθυνση της αυτο-βελτίωσης. Και αυτό θα γίνει μόνο μέσω της ορθής, προοδευτικής, ρηξικέλευθης και ανεξάρτητης εκπαίδευσης όπου αλλού και αν τη βρείτε. Αλλιώς καθήστε αναπαυτικά και περιμένετε τον κάθε Μπαμπινιώτη να σας φέρει την άνοιξη...
No comments:
Post a Comment