Zombieland…

Σας ξενίζει ο τίτλος του άρθρου; Θα σας εξηγήσω ευθύς αμέσως. Είμαστε zombies και δεν το έχουμε πάρει ακόμη χαμπάρι. Περιφερόμαστε σαν τους χαρακτήρες του Lost σε μια ξεχασμένη νησίδα, στην άκρη της Μεσογείου, και δεν έχουμε καταλάβει ότι είμαστε κλινικά νεκροί. Η χώρα μας μοιάζει με τον Μπέρνυ από την κωμωδία «Τρελό Σαββατοκύριακο στου Μπέρνυ» στην οποία οι ήρωες της ταινίας μεταχειρίζονται, για ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο, το πτώμα του σα μαριονέτα ώστε όλοι να πιστεύουν ότι ζει και είναι καλά! Τι θέλω να πω μ'αυτό;

Εξακολουθούμε να στρουθοκαμηλίζουμε ακόμη και τώρα. Χωρίς να έχουμε κάνει το παραμικρό πιστεύουμε στο ελληνικό θαύμα και απλώς περιμένουμε να συμβεί. Μπλοφάρουν οι δανειστές μας και δε θα μας διώξουν ποτέ από την Ευρωζώνη, η ανάπτυξη είναι θέμα μηνών, θα μας χαρίσουν τα χρέη και άλλα τέτοια φαιδρά ακούμε συνεχώς. Αντί να ενωθούμε σα μια γροθιά ώστε να αντιμετωπίσουμε την κρίση με παρρησία και θάρρος, το ρίξαμε στο νέο δίπολο. ΝΔ και Σύριζα στα μαρμαρένια αλώνια! Η γελοιότητά μας έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Και ξεκινώ με μερικά απλά πραγματάκια.

Στην Ελλάδα, σύμφωνα με επίσημες έρευνες, το 85% των φόρων καταλήγουν σε παράνομους διορισμούς, απίστευτες σπατάλες και μίζες. Ο υπερτροφικός και δυσλειτουργικός Δημόσιος τομέας διατηρείται ανέπαφος και δεν υπάρχει καμία πρόθεση να πειραχτεί. Ο Τσίπρας θα διορίσει κι άλλους, ο Βενιζέλος δε θα απολύσει κανέναν και ο Σαμαράς θα συνεχίσει να μισθοδοτεί τους υπαλλήλους των οργανισμών που θα κλείνουν, για 3 ακόμη χρόνια!! Παράνοια σε όλο της το μεγαλείο. Εν τω μεταξύ οι ιδιωτικοί υπάλληλοι πετιούνται στο δρόμο σε χρόνο dt, η φοροδιαφυγή έχει χτυπήσει κόκκινο, η σπατάλη συνεχίζεται, ενώ η διαφθορά και η διαπλοκή βασιλεύουν. Ο πολίτης αυτής εδώ της χώρας παρασύρεται από τα καθρεφτάκια και τις βαρύγδουπες υποσχέσεις γιατί ακόμη περιμένει από τον πολιτικό να τον «τακτοποιήσει» εις βάρος του συμπολίτη του. Ο πολιτικός πολιτισμός μας ήταν, είναι και θα παραμείνει στο ναδίρ γιατί ο σκοπός του Έλληνα πολίτη είναι πρωτίστως η συναλλαγή με το σύστημα και όχι η βελτιστοποίησή του.

Είχαμε άλλωστε ποτέ ένα κράτος που να προάγει την ισονομία, τη συμμετοχική δημοκρατία, το σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα, τη συμπόνοια και το σεβασμό στους ανθρώπους με κινητικά προβλήματα, την ανεξιθρησκεία, την ανοχή στη διαφορετικότητα, την περιβαλλοντική συνείδηση, τις αρετές της άμιλλας και της αμοιβαιότητας, την αξιοκρατία, την ευθυκρισία; Το ερώτημα είναι ρητορικό φυσικά…

Το συμπέρασμα είναι πως ακόμη και χωρίς μνημόνιο θα πρέπει να κόψουμε κράτος και να πουλήσουμε κάποια περιουσιακά στοιχεία, να πατάξουμε τη φοροδιαφυγή, να επιβάλλουμε παντού πόθεν έσχες, να χτυπήσουμε την τερατώδη γραφειοκρατία και να σταματήσουμε την καχυποψία προς τα ξένα επενδυτικά κεφάλαια μέχρι να ορθοποδήσουμε σαν οικονομία. Με ύφεση της τάξης του 5-6%, με τις ελάχιστες εναπομείνασες σημαντικές ελληνικές επιχειρήσεις έτοιμες να φύγουν εκτός Ελλάδος, με το γραφειοκρατικό τέρας του δημοσίου αλώβητο και τη διαφθορά ακμάζουσα, κανένα χρέος δεν είναι βιώσιμο, ούτε καν το μηδενικό. Αν δεν αποδομηθεί αυτό το λαϊκίστικο μοντέλο συντεχνιακών και μικροκομματικών αντιλήψεων δεν υπάρχει η παραμικρή ελπίδα για αναστροφή ούτε καν δια της βίας.

Έχω πει επανειλημμένως ότι όταν πιάσεις πάτο δε σημαίνει απαραίτητα ότι θα αρχίσεις να ανεβαίνεις κιόλας. Μπορεί να μείνεις εκεί για πάντα. Και εμείς δεν έχουμε πιάσει ακόμη πάτο. Θα πάμε πολλά χρόνια πίσω ενώ θα υποβαλλόμαστε σε συνεχή και εξουθενωτικά μέτρα τα οποία και θα αφανίσουν σταδιακά τη μεσαία τάξη. Βέβαια οι αντοχές της κοινωνίας είναι λίγες οπότε θα κινούμαστε διαρκώς μεταξύ περιστασιακών, αστικών μίνι-εξεγέρσεων και πλήρους αποχαύνωσης και μοιρολατρείας. Η μαύρη οικονομία, η διαφθορά και οι ανισότητες θα γιγαντωθούν και φυσικά θα την πληρώνουν πάντα οι έντιμοι και τα κορόιδα! Αυτή θα είναι η εξέλιξη για την επόμενη δεκαετία χωρίς να αποκλείω και το ατυχές συμβάν της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας και βίαιης επιστροφής στην Αλβανία του '50!! Αν συνεχίσουμε σε αυτό το ολισθηρό μονοπάτι οι καλύτεροι και οι εξυπνότεροι θα φύγουν με βήμα ταχύ προς άλλες πολιτείες…

Η κατάσταση δεν αναστρέφεται με τα λόγια. Η καταβαράθρωση αρχών και αξιών, η συστηματική απαξίωση των θεσμών και η έλλειψη σεβασμού στους νόμους τους κράτους, μας έφεραν στο απροχώρητο. Ακόμη και τώρα όμως δε λέμε να βάλουμε μυαλό. Κινούμαστε στη χαοτική διελκυστίνδα μεταξύ παροιμιώδους ανικανότητας και άκρατου λαϊκισμού ενώ με χαρά παίρνουμε και πάλι θέση σε αντίπαλα στρατόπεδα. Ψηφίζουμε «ανακυκλωμένα υλικά» και δεν εμπιστευόμαστε τίποτε το καινούργιο. Αναζητούμε «Μεσσίες» και σωτήρες χωρίς να κουνήσουμε το δάχτυλό μας. Έχουμε καταντήσει γραφικοί και μοιρολάτρες. Πολύ λογικά λοιπόν η Ευρώπη πράγματι κάποια στιγμή θα μας «ξεράσει» σα χαλασμένο kebab, όπως πολύ δηκτικά ανέφερε ό δημοσιογράφος του BBC, Jeremy Paxman.

Είναι κρίμα, πολύ κρίμα. Τα όνειρα μιας ίσως και δύο γενεών απειλούνται με ολοκληρωτική εξαφάνιση. Χρειαζόμαστε ένα όραμα και διάθεση για πρόοδο ώστε να κάνουμε το θαύμα. Μπορεί όντως η ομαδική δουλειά, το δημιουργικό πνεύμα, η φιλομάθεια, η άμιλλα και ο σεβασμός σε αρχές και αξίες να ήταν αρετές που γεννήθηκαν εδώ. Όμως στον ίδιο ακριβώς τόπο «θάφτηκαν» και λησμονήθηκαν επί μακρόν. Δεν μπορεί να συνεχιστεί για πολύ αυτό το παραμύθι. Κάποια στιγμή θα την πατήσουμε σαν τον ψεύτη βοσκό με τα πρόβατα, από το μύθο του Αισώπου, αλλά τότε θα είναι πολύ αργά. Η χώρα μας θυμίζει τον «Τιτανικό». Ξέρετε όμως τι είναι να είσαι επιβάτης του Τιτανικού, να βλέπεις το παγόβουνο να πλησιάζει επικίνδυνα, στην πλώρη να υπάρχει μια πινακίδα που να λέει «Ζητείται καπετάνιος» κι εσύ να τσακώνεσαι με τους συνεπιβάτες για το ρεπερτόριο της ορχήστρας; Οπότε το μόνο που μένει να πω πια είναι: Good luck zombieland!