Σωθήκαμε και πάλι, ή μάλλον μας σώσανε και έτσι μπορούμε με άνεση να απολαύσουμε τη θερινή ραστώνη επιστρέφοντας στη συνήθη αδιαφορία μας. Θα ήθελα να επισημάνω ένα-δυο πραγματάκια.
Καταρχήν όπως είπα και πριν δε σωθήκαμε αλλά μας έσωσε η Ευρώπη. Ναι, αυτή η Ευρώπη την οποία εμείς συνεχώς λοιδορούμε και κατηγορούμε για απραξία, αδιαφορία και έλλειψη στιβαρής ηγεσίας. Η Ευρώπη λοιπόν δεν τράβηξε την πρίζα φοβούμενη τον κίνδυνο διάχυσης της δημοσιονομικής κρίσης στις υπόλοιπες χώρες. Σταθήκαμε τυχεροί για άλλη μια φορά αφού η αλήθεια είναι ότι δεν κάναμε αυτά που έπρεπε ώστε να διεκδικήσουμε και δεύτερο πακέτο διάσωσης. Παρά ταύτα η Ευρώπη μας βοήθησε. Αν ήμουν Ολλανδός ή Γερμανός θα καταριόμουν την ώρα και τη στιγμή που οι κυβερνήσεις μου έκαναν τα στραβά μάτια και δέχθηκαν την Ελλάδα στην ΟΝΕ αλλά τώρα πια είναι αργά. Ας το σκεφτόντουσαν καλύτερα…
Ο πρωθυπουργός αξίζει φυσικά τα συγχαρητήρια όχι γιατί έκανε αυτά που έπρεπε αλλά γιατί διατήρησε την ψυχραιμία του και απέτρεψε έστω και την ύστατη στιγμή την άτακτη χρεοκοπία. Με τέτοιες αντιδράσεις από την κοινωνία θα έλεγα ότι στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και δεν διολίσθησε στο φανατισμό, την ανευθυνότητα και την αμετροέπεια την οποία επέδειξαν όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Ο Παπανδρέου δεν είναι τζάμπα μάγκας. Τελεία και παύλα. Όμως όσο καλά τα καταφέρνει στην Ευρώπη, έχοντας την ίδια πολιτική κουλτούρα με τον Δυτικοευρωπαίο, τόσο άσχημα τα πάει στο εσωτερικό της ίδιας του της χώρας. Δεν μπορεί να τιθασεύσει το ίδιο του το κόμμα, τους συνδικαλιστές, να βάλει ένα τέλος στην ατιμωρησία, να καταφέρει ένα ισχυρό χτύπημα στη διαφθορά, να περιορίσει τη φοροδιαφυγή, να κάνει ρηξικέλευθες και δυναμικές κινήσεις γενικότερα.
Φυσικά όπως έγραψε ο δημοσιογράφος των New York Times και βραβευμένος τρεις φορές με Πούλιτζερ, Thomas Friedman, στη συνέντευξη που πήρε από τον πρωθυπουργό, αυτό που δυσκολεύεται να αλλάξει ο Παπανδρέου είναι η νοοτροπία. Η αντίσταση του συστήματος είναι λυσσαλέα, είπε χαρακτηριστικά ο πρωθυπουργός στον Friedman. Όμως μπορεί κανείς να αντιτείνει ότι και ο Παπανδρέου ήταν και είναι μέρος του συστήματος οπότε έπρεπε να το γνωρίζει καλά. Δεν έπρεπε να κατεβαίνει στα λιμάνια ως αντιπολίτευση και να ξεσηκώνει τους απεργούς ενώ τώρα ως πρωθυπουργός να αποζητά συναίνεση.
Εν πάσει περιπτώσει παρά τη σωτηρία τίποτε δεν έχει προεξοφληθεί. Αν δε γίνουν άμεσα οι απαραίτητες διαρθρωτικές αλλαγές, εάν αυτό το κρατικοδίαιτο και αντιπαραγωγικό ελληνικό μοντέλο δεν αλλάξει σε ένα άλλο ικανό το οποίο να παράγει πρωτογενή πλεονάσματα τότε θα βρεθούμε και πάλι στην ίδια θέση. Πρέπει να χτυπηθεί αλύπητα η διαπλοκή, η διαφθορά, η αργομισθία καθώς και να αποδομηθεί πλήρως αυτό το λαϊκίστικο μοντέλο συντεχνιακών και μικροκομματικών αντιλήψεων.
Θα γίνει; Η γνώμη μου είναι πως, όχι, δε θα γίνει. Σίγουρα και επειδή οι Ευρωπαίοι θα αναπνέουν πάνω από το σβέρκο μας θα αναγκαστούμε να περιορίσουμε κάπως τη φαυλοκρατία, αλλά αυτό δε θα είναι αρκετό. Πιστεύω ότι θα σερνόμαστε για χρόνια σε ένα μίζερο καθεστώς λιτότητας και ατέρμονης μετρολαγνείας και εκείνοι που θα υποστούν τα μεγάλα βάρη θα είναι και πάλι οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι. Φυσικά ούτε και η κοινωνία μας επιθυμεί την αλλαγή! Τα έχω πει επανειλημμένα αυτά. Ο Έλληνας, κατά ένα παρανοϊκά μαζοχιστικό τρόπο, ηδονίζεται με τον αρνητισμό και την καταγγελία. Δυστυχώς έχουμε φτάσει στο σημείο να μη σεβόμαστε ο ένας τον άλλον ενώ πιστεύουμε βαθιά μέσα μας ότι μόνον εμείς κατέχουμε την απόλυτη αλήθεια.
Η ανοχή μας προς οτιδήποτε κακό συμβαίνει γύρω μας καταδεικνύει και την περιφρόνησή μας προς το κοινωνικό σύνολο ως έννοια. Πάρτε λοιπόν για παράδειγμα τη διπλή φονική τρομοκρατική επίθεση στη φιλήσυχη Νορβηγία με 77 νεκρούς, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων ήταν παιδιά! Εδώ και 24 ώρες η Νορβηγία βιώνει μια ανείπωτη τραγωδία και παρά την έφεσή μας προς την κοινωνική δικτύωση δεν είδα παρά 1-2 άτομα να αναρτούν μια δήλωση συμπαράστασης προς τη φίλη χώρα. Είμαστε μέσα στην καλή χαρά με τραγουδάκια, αστειάκια και πειράγματα! 77 συνάνθρωποί μας βρήκαν φρικτό και αποτρόπαιο θάνατο και δε μας καίγεται καρφάκι! Αύριο όμως μπορεί να βρει εμάς μια ανάλογη τραγωδία και φυσικά θα περιμένουμε την συμπαράσταση της Ευρώπης (και πάλι).
Πριν από ένα μήνα κοντέψαμε να ρίξουμε την κυβέρνηση και απειλούσαμε θεούς και δαίμονες και τώρα μαζέψαμε τα κουβαδάκια μας και σ’ άλλη παραλία (κυριολεκτικά). Είμαστε επαναστάτες αλά καρτ! Έβραζε το twitter λίγο πριν την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου και τώρα σε παίρνει ο ύπνος από την απάθεια και την αδιαφορία! Απειλούμε, φωνασκούμε, απαιτούμε, βρίζουμε, απαξιώνουμε, δεν ακούμε ποτέ το συνομιλητή μας, αδιαφορούμε για τον εθελοντισμό, το περιβάλλον και τις πανανθρώπινες αξίες αλλά απαιτούμε να μας σέβονται, να μας τιμούν, να μας θαυμάζουν και να μας διασώζουν!
Η αλλαγή νοοτροπίας λοιπόν είναι το ζητούμενο αλλά δυστυχώς ο λαϊκισμός δεν εκριζώνεται μετά από τόσα χρόνια στρεβλών πρακτικών. Γνωρίζετε τι είπε όμως ο Νορβηγός πρωθυπουργός Jens Stoltenberg μετά τις πρωτοφανείς τρομοκρατικές επιθέσεις στη χώρα του; «Η απάντηση στη Βία είναι περισσότερη Δημοκρατία». Περισσότερη Δημοκρατία λοιπόν… Όχι άλλη μια διαχωριστική, αφοριστική και συναισθηματικά φορτισμένη δήλωση μίσους και εκδίκησης. Περισσότερη Δημοκρατία!
Θα πρέπει να αρχίσουμε κάποια στιγμή να μαχόμαστε για τα ιδανικά του σύγχρονου πατριωτισμού, της ευρωπαϊκής συναδέλφωσης και της παγκόσμιας συνεννόησης πάντα μέσα στα πλαίσια μιας ρεαλιστικής πλατφόρμας αρχών. Προτείνω επίσης και παρά τις αντιξοότητες να βάλουμε λίγη αγάπη στη ζωή μας, να ζήσουμε τη ζωή μας με ορμή και δημιουργική όρεξη. Να συνεισφέρουμε, να προσφέρουμε, να παρακινήσουμε, να προχωρήσουμε μπροστά. Θα πρέπει να βρούμε την απαραίτητη εσωτερική δύναμη ώστε να προβούμε σε αυτή την αλλαγή! Θα πρέπει επιτέλους να σπάσουμε αυτό το απεχθές κουκούλι το οποίο μας περιβάλλει γιατί αλλιώς ο κίνδυνος μετάβασης σ' έναν παρακμιακό, μίζερο, εθνοφυλετικά κομπλεξικό και φοβικό τρόπο ζωής θα είναι νομοτελειακά και η θλιβερή μας κατάληξη…
No comments:
Post a Comment