Τόσα χρόνια επισημαίνω τα αυτονόητα...

"I vividly remember your comparison of German and Greek political and economic systems, and the devastating conclusion you reached for the Greek side as far back as 1992 during our postgraduate studies; now, much of what you said has been confirmed in a dramatic way, with all the sad implications it has and will continue to have for so many of the common Greek people, and for the young Greek generation to come."

Αυτό είναι ένα απόσπασμα από ένα e-mail ενός πολύ καλού Γερμανού φίλου μου από τη Φρανκφούρτη, το οποίο έλαβα πριν από ένα μήνα. Σπουδάζαμε στην Αγγλία το 1992 και από τότε διατηρούμε στενότατη φιλία. Όπως θα διαπιστώσατε ο φίλος μου θυμάται ζωηρά ότι επέκρινα το Ελληνικό πολιτικό και οικονομικό σύστημα πριν από σχεδόν 20 χρόνια! Η Ελληνική κοινωνία βρισκόταν σε κρίση πάρα πολλά χρόνια αλλά όσο ο καθένας από εμάς ένοιωθε άτρωτος δεν είχε την ανάγκη να στηλιτεύσει τα κακώς κείμενα αλλά και να κάνει κάτι ώστε να τα διορθώσει. Μόνο θυμηδία μας προκαλούσε ο ανυπάκουος Έλληνας ενώ περιοριζόμασταν σε σκωπτικά ανέκδοτα και εξυπνακίστικα σχόλια για το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι μια φτωχή χώρα με πλούσιους κατοίκους, ότι εμείς ζούμε τη ζωή μας διασκεδάζοντας έως τις πρώτες πρωϊνές ώρες ενώ οι κουτόφραγκοι κλείνονται μέσα από τις 8, ότι η Ελλάδα δεν έχει ανάγκη κανένα και άλλα τέτοια γραφικά. Πάντοτε ήμουν ο ενοχλητικός της παρέας, ο καθηγητής με τις ανθελληνικές απόψεις, ο γκρινιάρης και ο ανάποδος επειδή επισήμαινα το αυτονόητο! Τόσα χρόνια ο βόθρος μύριζε και εμείς του ρίχναμε κολώνια.

Ήρθε όμως η ώρα της τραγικής συνειδητοποίησης όπου τα πάντα ανατρέπονται μονομιάς και όλοι αναρωτιόμαστε πως και γιατί φτάσαμε εδώ. Τώρα η κοινωνία μας πιάνεται στον ύπνο και ξυπνώντας βίαια ψάχνει αποδιοπομπαίους τράγους και αναζητά μαγικές λύσεις σωτηρίας. Είναι όμως πολύ αργά… Έχει χαθεί η εμπιστοσύνη στους θεσμούς, η πίστη στην αλλαγή και η διάθεση για συλλογικό αγώνα! Η κοινωνία είναι βαθιά διχασμένη ενώ αυτόκλητοι σωτήρες ευαγγελίζονται τη Γη της Χαναάν χωρίς τα 40 χρόνια ανηλεούς περιπλάνησης στην έρημο! Ειλικρινά λυπάμαι πολύ που δικαιώθηκα με αυτό τον τρόπο…

Δυστυχώς, είμαστε διεφθαρμένοι μέχρι το κόκαλο, μάθαμε στον ατομισμό και ξεχάσαμε τι σημαίνει καλή γειτονία και αλληλοβοήθεια! Περιμένουμε να μας επιτεθούν οι Τούρκοι για να ενωθούμε. ΟΧΙ λοιπόν! Παρόλο που την πρώτιστη ευθύνη έχει φυσικά η εξουσία, για το σημερινό μας κατάντημά μας είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι, άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο. Φτάσαμε λοιπόν στο σημείο με το οποίο ολοκληρώνει ο περίφημος συγγραφέας George Orwell το εξαιρετικά διδακτικό βιβλίο του «Η Φάρμα των Ζώων». Καταλήγει λοιπόν ο συγγραφέας:

«… φωνές ούρλιαζαν με μανία και ήταν όλες ίδιες. Τώρα ήταν ολοφάνερο τι είχε συμβεί στις φάτσες των γουρουνιών. Τα ζώα απ’ έξω κοιτούσαν πότε τα γουρούνια και πότε τους ανθρώπους, πότε τους ανθρώπους και πότε τα γουρούνια, ύστερα πάλι τα γουρούνια και πάλι τους ανθρώπους, αλλά ήταν αδύνατον να διακρίνουν ποιος ήταν ποιος…»